Að vera sá sem maður er

Fannst viðeigandi að rifja þetta upp: Fyrir rúmum 120 árum kom út í London bók sem átti eftir að njóta gríðarlegra vinsælda og gerir enn. Í þessari bók er fjallað um ákveðna hegðun hjá okkur mönnunum; innri átök á milli góðs og ills.

Velt því fyrir mér hvort að komandi kynslóðir eigi eftir að segja: „þú er algjör Össur” eða „sá tók Össurinn á þetta” eða „í mörgum býr Össur að nóttu".

Hver veit!

(innskot mitt um skrif Össurar frá því fyrr í dag er: Össur sleppir sér, púkinn gengur laus) 

Pistill Össurar ræddur á þingflokksfundi

Mynd í tíma teiknuð ...

... oft er það skyldan sem kallar!

Össur sleppir sér, púkinn gengur laus

Össur Skarphéðinsson tapaði glórunni í nótt sem leið. Alkunna er að Össur á það til að missa sig í skrifum sínum. Nú gerist það í pistli á blogginu hans (sjá hér). Í þessum rætna pistli sínum spottar hann og níðir Gísla Martein.

Ekki fer það á milli mála að á þeim tímapunkti sem Össur skrifar pistilinn er taumhald hans á sjálfum sér takmarkað, ritpúkinn hans hefur náð að slíta af sér beislið og fengið að ganga laus.

Hann hefur þarna látið greipar sópa um málefnaauðn, þar er hart á dalnum og er eins og hann róti í einhverskonar ofboði eftir næringu. En grípur í tómt, nær samt að vöðla níðnum saman og hrækja hrati hugsana sinna frá sér.

Það stendur ekki steinn yfir steini í þessum skrifum hans. Einfaldlega er um að ræða níð, rógburður og rangfærslur af verstu sort. 

Fjandakornið ef þetta á ekki eftir að draga á eftir sér slóða. Nú hlýtur hann að vera látinn gera hreint fyrir sínum dyrum, annað kemur ekki til greina. Ef ekki; þá eru fjölmiðlar þessa lands slappir.

Ónýtir! 

Andlega verður Össur að koma sér í betra horf, berja í brestina - hann á mikið í húfi. Virðing hans er að veði.

Þennan bagga hefur Össur bundið sér alveg einn og tæpast undir þrýstingi.

Eða hvað? 

IKEA spáð verulegum erfiðleikum - samkeppni fer vaxandi

IKEA muna ekki eiga sjö daga sæla á næstunni. Fyrirtækið sem hefur byggt heimsveldi í kringum frekar einföld og ódýr settu-saman-sjálfur húsgögn; þar sem hinni frægi flati pakki skiptir höfuð atriði í pökkun frá verksmiðju. Varan verður helst að koma í kassa sem er flatur og því auðvelt að stafla og flytja.

En nú er sýnt að heimsmynd Ingmars Kamprad frá Elmtaryd í Agunnaryd sé að breytast til hins verra - fyrir hann og hans þá.

Ástæðan er yfirvofandi ofursamkeppni frá fyrirtæki sem mun setja á markaðinn vörur þar sem allt-fyrir-rýmið-mitt-í-einum-kassa er hönnunarmarkmiðið. Það verður því t.d. hægt að kaupa unglingaherbergi-í-einum-kassa, eins og sjá má á jútjúbinu hér að neðan. Meira um þetta hér. Athyglivert, ekki satt?

 

Þriðji fóturinn ...

... er í mínum huga ekki í skó, tja nema kannski frá Durex og á sá skór meira skylt við vöðlur en hlaupaskó.

En hvað veit maður.

Menn og konur eru jú alltaf af prófa sig eitthvað áfram, í þessu eins og öðru.

Þriðja fótinn rekur á land

Kosovo og sagan af landinu bláa

Ég veit svo sem ekki nóg um sögu, pólitík, þjóð- eða landafræði Evrópu til þess að treysta mér í umræðu um sjálfstæði Kosvo.

Ekki af neinu viti: hef aldrei náð almennilegu sambandi við þetta svæði sem áður var gamla Júgóslavía. Tító og kommúnistarnir gerðu þessa heimsmynd svo einfalda - klippta og skorna. Ég átti auðvelt að fanga þá mynd. Það var ekki fyrr en eftir hrun kommabræðingsins Sovétsins, að maður frétti af því að þarna undir hatti Títós hefðu nokkur ríki verið sameinuð. En fjöldi þeirra kom mér á óvart.

Er enn að koma mér á óvart.

Samt, beint af augum leikmannsins, er ég hálf-hissa á því að Bretar skuli styðja sjálfstæði Kosovo - ég er að hugsa um Skotland, Wales og Norður Írland og þess vegna Gíbraltar.

Nefnandi Gíbraltar; ég skil vel að þeir á Spáni skulu ekkert vera of kátir með gjörninginn í Kosovo, þeir eiga jú í sínum innanbúðarerjum og engan skildi undra afstaða Rússa. 

Nú svo var ég að hugsa um Vestfirði; þegar ég var þar í vinnu sumarlangt fyrir 30 árum eða svo var þar fólk sem hélt því fram, í fúlustu alvöru, að þeir Vestfirðingar ættu að segja sig úr lögum við Ísland: staðreyndin væri sú að þeir héldu restinni af landinu uppi. Að við hin værum afætur. Þetta átti vitaskuld sérstaklega við um Höfuðstaðinn og tengd þorp.

Mín tilfinning er að ekki sé eðlilegt að líkja Kosovo við Litháen eða önnur hernumin lönd sem við Íslendingar höfum keppst við að viðurkenna sem sjálfstæð ríki; þar sem landamæri hafa verið um aldir og sagna talar skýrt.

Kosovo er hérað, landshluti, þar sem hlutföll íbúa breytast á til þess að gera skömmum tíma en með afgerandi hætti; bæði vegna hárrar fæðingartíðni hjá fólki af Albönskum uppruna og eins vegna mikils brotflutnings Serba frá héraðinu. Albanir eru nú 90% af íbúum héraðsins (landsins), viktin í þjóðfélaginu breytist frá því að vera serbnesk í það að verða albönsk. Það má segja að þetta hafi gerst að mestu eftir síðari heimsstyrjöldina.

Mér sýnist að einhverju skáldi ætti að finnast að hægt sé að skrifa nokkuð spennandi skáldsögu byggða á þessari þróun í Kosovo; einhverskonar framtíðarþriller sem væri látin gerist í ímynduðu landi; landinu bláa.

Þar segði af því þegar útlendingar fara í miklu mæli að flytjast til þessa hálf-útópíska lands. En í engu landi er velsæld of velferð jafn mikil; næga vinnu að hafa og launin eru góð. Bláland er draumaland þeirra sem vilja brjótast út úr viðjum knappra kjara og erfiðrar lífsbaráttu, land þar sem þeir sem þora og duga geta búið sér og sínum gott líf.

Mér dettur í hug að höfundur sögunar gæti látið söguna halda áfram einhvernvegin svona:
Sögur af þessu landi eru sagðar í fjölmiðlum um heim allan, en af einhverjum ástæðum vekja fréttirnar mesta athygli í Ómegðstan. Þar verður Bláland hreint og beint vinsælt. Það þarf því engan að furða er Ómegðar fara að flytjast til Blálands í nokkru mæli. Svo líða árin og Ómegðum fjölgar ört á Blálandi, bæði vegna fjölda aðfluttra Ómegða en jafnfram mjög hás fæðingarhlutfalls á meðal þeirra; trú þeirra hafnar getnaðarvörnum. Þó ekki sé hægt að tala um eiginlega blöndun Blámanna og Ómegða þá gengur sambýlið sæmilega; smá róstur hér og hvar, en ekkert sem orð er að gerandi eða til þess að hafa áhyggjur af. Enda stæra Blámenn sig af því að vera víðsýnir og umburðarlyndir heimsborgarar - þeir leggja mikið á sig til þess að fjölmenningin þrífist sem allra best.

Hlúa að henni.

Ýmislegt í umhverfi Blálendinga kallar á að þeir taki afstöðu til þess hvort þeir eigi að ganga í Ofevrasíu - þá ríkjasambands 30 ríkja eða svo. Að því kemur að Blálendingar ákveða að kjósa um aðild. Í anda frjálsræðis, fjölmenningar og pólitískrarrétthugsunar yfirhöfuð er ákveðið af nú nokkuð fjölmenningarlegu þingi landsins, að allir sem hafa búsetu í landinu skulu hafi kosningarrétt í aðildarkosningunum - ríkisborgarar eða ekki.

Niðurstaða kosninganna er að ganga skuli í Ofevrasíu.

Mjótt var á munum.

Bláland gengur í ríkjasambandið og við það vaxa vinsældir landsins austur í Ómegðstan enn til muna; er hægt að tala um sprengju í því sambandi. Ómegðar taka nú að streyma til Blálands og fjölgar þeim ár frá ári, fer svo að Blálendingar sem voru jú smáþjóð, eiginlega örþjóð, eru komnir í nokkurn minnihluta í eign landi. Ómegðar sem aldrei þótti rétt að kalla nýbúa, ný-blálendinga eða aðflutta Blálendinga og helst mátti ekki nefna á nafn í opinberi umræðu yfirhöfuð enda gæt slíkt ýtt undir fordóma, voru sumsé orðnir fleiri en Blálendingar! Í framhaldi, eðlilegu, taka margir skólar að kenna ómegðsku sem fyrsta mál og blálensku sem annað mál - svo hætta þeir sumir að kenna blálensku. Þetta þróast þannig að rökrétt þykir að finna heiti yfir þá sem telja má til frumbyggja landsins; orðið Bláfrummenn festist í sessi. 

Ýmsar gamlar og grónar hefðir Bláfrumanna hafa með tímanum, smátt og smátt verið að víkja fyrir nýjum siðum Blámanna. Sem nú var fólkið sem áður mátti ekki nefna á nafn. Þessir siðir eru teknir beint úr menningu Ómegða. Eðlilega

Ekki líður að löngu, að bera tekur á árekstrum í milli Bláfrummanna og Blámenna, átökin stigmagnast þangað til að uppúr sýður. Valdbeiting blasir við.

Hér mætti ímynda sér að höfundur sögunar um Bláland stæði á krossgötu, héðan getur sagan þróast á nokkra vegu:

Bláland verður lagt niður og er sameinað Ómegðstan eða að Bláland hættir að verða Bláland en verður að Vestur-Ómegðstan í báðum þessum tilfellum væri þá hægt að spinna mismunandi framhald:
a) að Bláfrummenn veita ekki andspyrnu svo orð sé að gerandi, hverfi smá saman inn í gettó. Helst er að það komi upp róstur þegar ölvaður eða dópaður Bláfrummanna skríll fer með ófriði. Tungumál Bláfrummanna og leifar af menningararfi þeirra verður settur á heimsminjaskrá.

b) að Bláfrummenn veita mikla andspyrnu, borgarastríð brýst út. Bláfrummönnum gengur vel, foringjar andspyrnuhreyfingarinnar verða þjóðhetjur. Heimsbyggðin vaknar og hefur afskipti af málinu - það skal stillt til friðar. Að undirlagi Ofevrasíu er friðarsáttmáli undirritaður, landinu er skipt upp til helminga. Bláfrummenn fá heimastjórn. Þetta er spennandi kostur vegna þess að nú er hægt að láta söguna endurtaka sig; eftir að Bláfrummenn fara að flytja sig á milli landshluta þegar illa árar hjá þeim og tekur að fjölga...

Annað framhald gæti verið í þessa áttina: eftir að Bláland verður Vestur-Ómegðstan ná Bláfrummenn að hópa sig saman og flytja á Blávesturfirði. Þetta landssvæði fær með tímanum stöðu verndarsvæðis og gilda á því nokkuð önnur lög en í Vestur-Ómegðstan. Ekki líður að löngu þar til bláfrummenn lýsa yfir sjálfstæði sínu. Kalla nýtt ríki sitt "Hábláland  fyrrum lýðveldið Bláland".

En svo mætti líka hugsa sér að höfundi fyndist rétt að láta Blálendinga vakna upp af vondum draumi, að hann létti þá hrista af sér slenið, rífa sig upp og ná aftur tökum á eigin málum, eigin framtíð.

Erfitt er að spá um hvernig slík saga gæti þróast, enda þekki ég ekki höfundinn. En grunar að bókina myndi hann kalla „Stríð og friður, saga Blálendinga”

Norðurlönd undirbúa að viðurkenna Kosovo

Í hvaða sæti enda þau? Dómarinn hefur þetta í hendi sér.

Það er engin smávægis ábyrgð sem hvílir á þessum dómara, nú er það alfarið í hans höndum hvar skilnaður þeirra Páls og Heiðu lendir á listanum yfir "dýrustu" skilnaði sögunnar. Það er ekki fyrir hvern sem er að úrskurða um svona nokkuð.

Í færslu um þetta í hádeginu (sjá hér) vísa ég á lista yfir dýrustu skilnaðina, þar sem þau Palli og Heiða eiga frátekið víæpí sæti.

Til viðbótar eru hér síður fyrir þá sem vilja vita meira um hana Heiðu okkar. Nauðsynlegur fróðleikur get ég sagt ykkur. Hennar eigin síða er hér og wikí um hana er hér. 

McCartney og Mills náðu ekki samkomulagi

Grjót fólksins

Það er vont fyrir bresku ríkisstjórnina að neyðast til þess að velja sísta kostinn, en kannski má segja að í raun voru ekki aðrir kostir í stöðunni - úr því sem komið var.

Þjóðnýting banka getur aldrei orðið lausn til frambúðar; verður ekki annað en biðstöðuleikur - kannski eitthvað svipað og andrýmið hans Villa! 

Nú er bara að vona, breskra sparifjáreiganda vegna, að bankinn verði sem allra styðst í höndum ríkisins annars er vísast að Northern Rock staðni og steingerist; verði að grjóti. 

Grjóti fólksins.

Northern Rock þjóðnýttur

Frábær árangur!

Frábært hjá þeim Paul og Heather, en með þessari sátt ná þau að tryggja sér sæti á spjöldum sögunar. Ef rétt reynist þá skríður þessi díll yfir 200 milljón dollara og þar með fljúga þau með stæl inn á topp 10 lista, bæði yfir dýrustu og ljótustu skilanaði allra tíma. Bravó.

Annars eru þau að gera talsvert betur en útgönguspár s.l. árs gerðu ráð fyrir; þá voru menn, sérfræðingar í svona nokkru, að spá "sátt" hjá þeim uppá um helming þessar upphæðar. Sannar þetta hvað góð strategía og vel tímasettur endasprettur eru mikilvægir þættir í þessum leik eins og svo mörgu öðru.

Þau komast svo sem ekki með tærnar þar sem Robbi Mördok og Anna fyrrum kona hans hafa hælana, en þau kláruðu sig á 1,7 milljarði dollara.

Á wikí er að finna lista yfir dýrustu skilnaði sögunar, hann er svona:

• Rupert Murdoch's divorce from Anna Murdoch; estimated at $1.7 billion;
• Adnan Khashoggi's divorce from Soraya Khashoggi; est. at $874 million;
• Craig McCaw's divorce from Wendy McCaw; est. > $460 million;
• Michael Jordan's divorce from Juanita Jordan; est. > $150 million;
• Neil Diamond's divorce from Marcia Murphey; est. at $150 million;
• Harrison Ford's divorce from Melissa Mathison; est. at $118 million;
• Steven Spielberg's divorce from Amy Irving; est. at $100 million;
• Kevin Costner's divorce from Cindy Silva; est. at $80 million;
• Paul McCartney's divorce from Heather Mills; est. to exceed $60 million;
• Kenny Rogers divorce from Marianne Rogers; est. at $60 million;
• James Cameron's divorce from Linda Hamilton; est. > $50 million;
• Michael Douglas' divorce from Diandra Douglas; est. at $45 million;
• Ted Danson's divorce from Casey Coats; est. at $30 million;
• Lionel Richie's divorce from Diane Richie; est. at $20 million;
• Mick Jagger's divorce from Jerry Hall; est. between $15 and $25 million.

Þana er einmitt verið að spá Paul og Heather með 60 milljónir dollara eða svo. En við vitum nú betur. Miklu betur.

Maður hefur ekki hnusað lengi af þessum "málaflokki" þegar við blasir að það er dýrt að vera frægur leikari eða tónlistamaður. Í fyrsta lagi kosta brúðkaup þessa fólks hjólbörufarm af seðlum og svo þegar ("ef" kemst varla að í þessu samhengi) blessað fólkið skilur þá er verið að ræða bílfarm.

Hérna er ég svo með heimildaskrá fyrir þessa "rannsókn" mína:
Forbes: The 10 Most Expensive Celebrity Divorces
Forbes: Celebrity Divorces--Women Who Paid
AskMen: Top 10: Most Expensive Divorce Settlements
ABC: 10 Priciest Celebrity Divorces 

 

Mills sögð hafa tryggt sér átta milljarða

Milljarður fyrir bílnúmeraplötu!

Heimsins dýrasta bílnúmeraplata var seld á uppboð um helgina og fór á hvorki meira né minna en 14,4M USD. Númeraplatan dýra er, eða öllu heldur var bara venjuleg álræma, alls ekki úr einhverjum eðalmálmi eða skreyt smarögðum eða þvíumlíku. Málið er að á henni stendur "1" og hún er gefin út hjá Sameinuðu Arabísku Furstadæmunum.

Þarna niður frá er það víst lítið spennandi að eiga rándýra bíla ef þeir eru ekki með sómasamlegu númeri. „Það er hlutverk okkar hjá Emirates Auction að gera dýra bíla verðlausa ef þeir eru ekki með töff númer,” segir yfirmaður uppboðsfyrirtækisins, Abdulla al Mannaie (sjá mynd) við ABC og bætir við „Menn skipta um bíla, en þeir nota númerin það sem þeir eiga eftir ólifað”.

Þess má geta að dýrasta platan fram að þessu var með "5" og var keypt á uppboði fyrir ári síðan á 6,8MUSD.  Ágóðinn af sölu þessara númera rennur til góðgerðamála.