Facebook er Facebook er Facebook!

Þannig er að "Facebook" er vörumerki og stendur fyrir eina ákveðna þjónustu sem aftur skipar sér í flokk með fjölda sambærilegra þjónusta á Netinu (samfélagsvefja). Það er því beinlínis rangt að ætla sér að búa til orð fyrir Facebook sem ekki vísar beint til Facebook, sbr. Coke og kók. 

Það er vissulega gott hvað við Íslendingar erum duglegir við nýyrðasmíð; t.d. var það snjallt hjá okkur að finna orð fyrr Telephone á sínum tíma, sama gildir um flugvél og þota, svona mætti lengi telja. En þó kók sé drukkið stífar en flest annað sykurvatnið, þá drekkum við líka t.d. pepsí og spræt; með öðrum orðum kók er ekki samheiti fyrir gosdrykki.

Eins og við gúgglum (þetta er að vísu vont dæmi þar sem í hugum margra er það að gúggla að leita á Netinu óháð leitarvél), þá er fínt að við skellum þessu á fésið, en afleitt að birta eitthvað á snjáldru svo ekki sé nú talað um snjáldurskinnu. Best er auðvita að vinna með Facebook, eins og við vinnum með Toyota, Philips, DELL, Boeing, Boss, Karen Millen, Tag Heuer, Nike, Titleist, Asics o.s.frv.

Er twitter fésbók eða snjáldra? En hvað eru þá Myspace, LinkedIn, Hi5, bebo, tagged, fubar og allir hinir samfélagsvefirnir?

Á sama hátt þá hefur mér fundist vont þegar við tökum uppá því að þýða nöfn útlendinga (sbr. Játvarður) eða nöfn staða (Peking) og enn verra er þegar þýddar eru skammstafanir fyrir stofnanir sem heita erlendum nöfnum. Það er eins og að sumar skammstafanir liggi betur við höggi en aðrar; við þýðum: AGS/IMF, ESS/EEA, ESB/EU, SÞ/UN, BNA/USA o.s.frv. En ekki: NATO/NATO, EFTA/EFTA, BBC/BBC, UK/UK o.s.frv. Það að þýða skammstafanir sem þessar gerir auðvitað ekkert annað en að skapa vandræði.

Áfram veginn...

Biskupinn kominn á facebook

Hagfræðingar á bloggstandard

Vondar fréttir hafa heldur betur dunið á fjármálafyrirtækjunum „okkar”; erlendir greiningaraðilar keppast við að skrifa bankana, fjárfestingafyrirtæki og jafnvel einstaklinga niður. 

Svo hart er að kveðið að okkar farsælustu bísnessmenn virðast vera farnir að trúa sumu af því sem þessir greinarar láta frá sér; og fara sjálfir að tala niður íslenskan markað - jafnvel eigin félög. Rétt eins og ímyndarvandinn hafi ekki verið ærinn fyrir.

„Það er kreppa!” dynur á okkur úr öllum áttum, eins og það eigi að hamra það í hausinn á okkur - til hvers veit ég ekki. Það styður aðeins við og ýtir undir veika trú manna á markaðinum - flestir virðast reyndar hafa tapað trúnni.  

Ja enn lækkar allavega helvítis vísitalan. 

En svo koma sjóaðir menn og setjast í stjórnarformannsstól og lækka laun sín; fá að vísu klapp í staðinn. Hálf hjákátlegt. 

Ég hef verið að velta því fyrir mér hvort að hraðinn og einfaldleikinn við að koma efni út á markaðinn sé orðin það mikill að menn ráð ekki við sig lengur; gefa sér ekki tíma til þess að sannreynda  upplýsingar eða að fara undir yfirborðið eftir ítarefni. Stundum minna vinnubrögð þessara greiningadeilda á vinnubrögð bloggara - jafnvel næturbloggara.

Sem er vont; hrikalega!

Tja nema vitaskuld ef bloggarinn skildi vera ég. 

ES. Fyrir aðþrengda eða aðra áhugsama þá get ég tekið af mér verkefni í því að blogga-upp bísnessinn fyrir viðkomandi. Ég er með nokkuð fastan ramma á aurahliðinni á þessu: eitthvað smá í sænuppbónus, fastakúlu, slatta per hitt og svo auðvita nett kött af sökksessnum

Karsbøl: Skoðun mín óbreytt

Rebekka nær augum og eyrum Netverja

Um mitt síðasta ár fann Rebekka Guðleifsdóttir ljósmyndir sem hún hafði tekið og átti höfundarrétt á til sölu á vefnum. Um hreinan og kláran þjófnað var að ræða og Rebekka var ekki á því að láta þjófana komast upp með glæpinn, hér má finna grein um þessa atburðarrás á mbl.is frá því í fyrra. Þetta mál fór víða um netheim þá og nú hefur Rebekka aftur orðið fyrir barðinu á þjófnaði sjá góða samantekt hér.

Ég reikna með að Rebekka sé nú að verða einn þekktasti Íslendingurinn í Netheimi.

En af hverju er ég að koma þessu á framfæri hér á blogginu mínu? Jú málið er að ég er sekur um „þjófnað” eða öllu heldur líður mér eins og ég kunni að vera sekur um þjófnað. 

Nánast í hvert skipti sem ég blogga notast ég við myndir sem ég sæki (oftast) út á Netið, ég hirði ekki um að kynna mér skilmála sem kunnu að eiga við um notkun á viðkomandi myndum eða að sækja leyfi til höfundar. Ég held reyndar og vona að brot mitt (ef brot er) sé ekki talið alvarlegt. Ég tel mér trú um að notkun mín falli undir einhverskonar þegjandi samkomulag/sáttmála Netverja um blogg og notkun mynd á þeim.

Ég hefði gaman að því að heyra meira um hvað er upp og hvað er niður í tilfelli okkar bloggara. 

Í þessu sambandi finnst mér að mbl.is ætti að bæta við kerfið sitt möguleika á myndtexta. Ég myndi t.d. vilja að undir myndinni hérna stæði Rebekka Guðleifsdóttir sjálfsmynd. Höf.: Rebekka Guðleifsdóttir.