Össur sleppir sér, púkinn gengur laus

Össur Skarphéðinsson tapaði glórunni í nótt sem leið. Alkunna er að Össur á það til að missa sig í skrifum sínum. Nú gerist það í pistli á blogginu hans (sjá hér). Í þessum rætna pistli sínum spottar hann og níðir Gísla Martein.

Ekki fer það á milli mála að á þeim tímapunkti sem Össur skrifar pistilinn er taumhald hans á sjálfum sér takmarkað, ritpúkinn hans hefur náð að slíta af sér beislið og fengið að ganga laus.

Hann hefur þarna látið greipar sópa um málefnaauðn, þar er hart á dalnum og er eins og hann róti í einhverskonar ofboði eftir næringu. En grípur í tómt, nær samt að vöðla níðnum saman og hrækja hrati hugsana sinna frá sér.

Það stendur ekki steinn yfir steini í þessum skrifum hans. Einfaldlega er um að ræða níð, rógburður og rangfærslur af verstu sort. 

Fjandakornið ef þetta á ekki eftir að draga á eftir sér slóða. Nú hlýtur hann að vera látinn gera hreint fyrir sínum dyrum, annað kemur ekki til greina. Ef ekki; þá eru fjölmiðlar þessa lands slappir.

Ónýtir! 

Andlega verður Össur að koma sér í betra horf, berja í brestina - hann á mikið í húfi. Virðing hans er að veði.

Þennan bagga hefur Össur bundið sér alveg einn og tæpast undir þrýstingi.

Eða hvað?