Í dimma dimma ...

Að ginna og narra, eða að gnarra eins það heitir í dag, er ljótur leikur. Nú um stundir kann sætindamaðurinn víst best allra að brúka þau fúlu brögð. 

Ég tók myndbúta úr höfðinu á honum; saug úr hans dýpstu og dimmustu hugarfylgsnum minningabrot. Lengstum er erfitt að greina samfellu í myndröðum, en þó eru þarna runur sem vel geta verið heilar eða heillegar hugsanir. Þar segir minnst um framtíðna og mest frá ornum atburðum, sem vonlegt er.

Mest af efninu er óhæft til birtingar eða frásagnar; ætli það gildi ekki hér eins og svo oft áður að fæst orð bera minnsta ábyrgð.

En þó verð ég að greina frá því að sætindamaðurinn er hættulegur fólki, öllu fólki, en sérstaklega á þetta við um stóra og sterka stráka ... hann virðist nefnilega vera svolítið fyrir þá. Kallar það að gera gott gnarr ef hann nær í góðan gaur!

Ertu óttalegur desember?

 

Nú er desember hræddur

fólkið er mætt með ljósin sín
fælir myrkrið
það skælir, myrkrið
og púkarnir sem í því búa

meira að segja
óttinn verður óttalega óttasleginn

Ólán

 Í tilefni dagsins.