Ofbeldi, tölvuleikir og Netið - eitt

1. kapítuli.

Það er vont að lesa um og heyra og sjá allt þetta ofbeldi sem á sér stað í okkar litla og annars samhuga samfélagi, það nálgast að vera daglegt brauð að einhver hryllingur berist manni í fjölmiðlum.

 

Mikið er talað um aukna tíðni líkamsárása og að vísbendingar séu um aukna hörku. Það er ráðist á ókunnugt fólk án nokkurrar ástæðu og það barið - „af því bara”. Vopnum er beitt, hnífar og kylfur eru á lofti.

 

Sjálfur er ég viss um að í sögulegu samhengi lifum við á tímum lítils ofbeldis og kem örugglega inn á það síðar í þessum skrifum mínun.

 

Fólk, lært sem og leikmenn, ræða þetta mikla vandamál og leita skýringa. Logandi ljósum.

 

Um sumt eru allir sammála: ástandið er slæmt, talað er um firringu í samfélaginu, aukna firringu þá. Dóp er stórhluti vandans, það telja flestir. En lengi hefur verið og í auknu mæli er bent á tölvuleiki og um tíma hefur Netið setið á sakabekknum líka.

 

Nýleg dæmi um innlegg í þessa umræðu er t.d. að finna í prédikun biskups frá því á nýársdag, en þar kemur fram að sú skoðun biskups að tölvuleikir séu stór hluti vandans. Annað dæmi er að ungur maður í hagsmunaráði framhaldsskólanna er viss um hvar sökina er að finna -„Ofbeldisvæðingin sem kemur í gegnum Netið er orðin augljós ...“ segir hann. Dæmi í þessa veru eru mikið fleiri en ég gef mér ekki tíma í að elta þau uppi til þess að hlekkja þau hér við.

 

Það að benda á samband milli aukins ofbeldis (eins og slagsmála, líkamsárása), ýmissar annarrar afbrigðilegrar hegðunar og tölvuleikja hefur fylgt okkur í um tvo áratugi. Áður en tölvuleikir voru dregnir inni í umræðuna var talað um ljótar kvikmyndir og illt efni í sjónvarpinu og einhvern tíma litlu fyrr þótti rokkið líklegt til þess að afvegleiða ungar sálir. Firring sem það nú var.

 

Það er margt sem getur spilt unglingum og komið þeim í vanda. Kíkið endilega á þessa grein sem birt var í Mbl. 8. marz 1979 - drep fyndið, nánast súrrealískt. Hér er verið að mála skrattann á vegginn, alla leið upp og niður. Í þetta sinn er verið að tala um spilatækjasal af gömlu sortinni á borgarstjórnarfundi.

 

Það hvarflar að mér að mótamæla þessum „aðdróttunum” um að tölvuleikir, bíó, sjónvarp og Netið eigi þátt í auknu ofbeldi í þjóðfélaginu. Þetta er eins og hver önnur kredda. Bull.

 

Og vitleysa.

 

En ég er fyrir rök og umræðu byggða á rökum. Ég er leikmaður í umræðu um ofbeldi og það er langt því frá að ég hafi kynnt mér málið eins ýtarlega og skildi, ég kýs því að taka mildari stöðu. Segi því; að vel megi vera að þessar tegundir nútíma afþreyingar eigi einhvern þátt í að ýta undir ofbeldishegðun en ég stend fast á því að þar er ekki orsakanna að leita. Því fer fjarri.

 

Víðsfjarri.

 

Þessi skrif mín eru til varnar blessarðri tækninni. Vona að sú verði raunin.

 

Áður en ég held áfram þá vil ég segja að mér finnst orðið ofbeldi vera ofnotað - svona nánast eins og það sé beitt ofbeldi.

 

Ofnotkun fylgir deyfð. Deyfð er slæm.

 

Hjarn er snjór og mjöll er snjór, en mjöll er ekki hjarn og hjarn ekki fönn. Ég vil hvetja þá sem fjalla um þessi mál sérílagi á opinberum vettvangi að einfalda ekki um of mál sitt. Ofbeldi er ekki bara ofbeldi og er jafnvel stundum ekkert ofbeldi.

 

Í grein um ofbeldi í læknablaðinu er að finna skilgreiningu á ofbeldi, mér finnst hún góð:

„Ofbeldi er vísvitandi beiting líkamlegra yfirburða eða valds, með hótunum eða beinni valdbeitingu, gegn sjálfum sér, annarri manneskju eða gegn hópi eða samfélagi, sem annaðhvort leiðir til eða er líklegt að leiði til slysa, dauða, sálræns skaða, þroskaskerðingar eða annars missis."

 

Time out! Þótt fyrr hefði verið...

 

Læt þetta duga í bili, klára þessa hugsun á morgun eða hinn.

Lífsnauðsynleg aðgerð kostar 100kr, en samt er hikað!

 

Ákvarðanafælni ráðamanna þessa lands ríður ekki við einteyming! Það er verulega þreytandi að stjórnvöld skulu sí og æ hökta og hiksta þegar taka þarf einfaldar - til þess að gera - ákvarðanir.

 

Fyrir okkur Íslendinga er 100 kall á dag, á mann, í eitt ár, um það bil 11 milljarða (300K * 100 = 30.000K * 365 = 10.950.000K). Eða circa það sem við þurfum til þess að klára tvær lífsnauðsynlegar framkvæmdir.

 

Þessar framkvæmdir eru tvöföldun Suðurlandsvegar frá Reykjavík að Selfossi  og nýr ljósleiðari til annað hvort UK eða USA.

 

Reyndar tæklaði Sturla þetta mál með ljósleiðarann milli jóla og ný árs nánast 100%, svona péerrlega séð. Fyrir þau í samgönguráðuneytinu kom þessi bilun í CANTAT-3 bara á besta tíma. Heppninn!

 

Ég veit ekkert um vegagerð eða rekstur og viðhald vega, en nú til dags lætur maður slík smáatriði ekki hafa áhrif á sig - eftir ofurlitla skoðun þá lítur bísniss planið fyrir Suðurlandsveginn svona út:

 

Stofnkostnaður, lánsfé	7000Mkr
Vextir 3,5%
Lán til 15 ára
Fjármagnsk (afb. + vextir)	620Mkr
Rekstur og viðhald	350Mkr
Samtals kostnaður á ári	970Mkr
Bílar á dag	11k
Veggjald að meðaltali	250kr
Tekjur á ári	1000Mkr
Hagnaður	30Mkr

 

Þetta er vissulega argasta einföldun, en ég hef sterkt hugboð um að eftir að fræðimenn væru búnir að WACC'a þetta og skatta, núvirða og jafnvel þávirða, jafnræða og Evróþvæla væri niðurstaðan sú að dæmið gengi upp. Sísona.

 

Þá að hinni lífsnauðsyninni. Menn eru að spá því að nýr ljósleiðari kosti um 3,5 milljarða. Ég bara nenni ekki að gúggla meira í kvöld þannig að biz planið fyrir botnglerið er byggt á enn veikari grunni en það sem ég gerði fyrir malbikið:

 

Stofnkostnaður, lánsfé	3.500Mkr
Vextir 3,5%
Lán til 15 ára
Fjármagnsk (afb. + vextir)	430Mkr
Rekstur og viðhald	150Mkr
Samtals kostnaður á ári	580Mkr
Nettengingar á Íslandi	110K
Gjald á tengingu á dag	14kr

 

Eða um 450 kall á mánuði per nettengingu að meðaltali! Grín.

 

Raunin yrði svo sú að einstaka netnotendur yrðu lítið eða ekkert varir við þetta. Enda eins gott, þar sem þeir taxtar sem við borgum eftir í dag eru þegar í efri kantinum. Það kæmi í hlut nýrra stórnotenda og neytanda nýrra afurða að greiða gjaldið þegar upp yrði staðið.

 

Ég er svo á því að ef að menn vanda sig, t.d. láta Sjóvá annast vegspottan og Bjögga Thór glerið þá megi gera þetta allt saman fyrir talsvert minna fé.

 

Til þess að koma í veg fyrir þennsluáhrif þessara aðgerða mætti leggja til að fresta framkvæmdum við göngin þarna fyrir norðan - eigum við að segja í svona 3 ár. Setjum þær á klaka og sendum verktakann í jobbið hérna fyrir sunnan. Að því loknu gæti hann haldið áfram að grafa göngin.

 

Þeir eru víst búnir að kroppa sig inn einhverja 300 metra frá austri og 600 að vestan (sem eru u.þ.b. 10% af heildinni). Mér dettur í hug að þangað til framkvæmdir hæfust að nýju mætti nota það sem búið er að grafa í túrisma. Selja fólki í hellaskoðun, halda hellaböll, hella tónleika, messur o.s.frv. Ég tel afar líklegt að þannig væri hægt að hafa meiri tekjur af göngunum en nokkurn tíma af veginum sem mun liggja um þau.

 

Þessi hugmynd er ákaflega góð, þó ég segi sjálfur frá. Sé hún svo borin saman við aðra nýlega hugmynd í svipaða veru þá er hún auðvita, já og líka, náttúrulega hreinasta snilld. Samanburðarhugmyndina átti "maður ársins" Ómars Ragnarssonar. Hún gekk út á að láta fullbyggða stíflu, virkjun af dýrari gerðinni og eitt stk. nánast fullklárað álver af stærri gerðinni standa autt um aldur og æfi.

 

Klikkun?

Neyðarkall frá vigtinni!

Ég var að lesa bloggið hans Ingva Hrafns um Saga Class á bráðamóttöku. Þarna segir hann frá tíðum heimsóknum sínum á Landsann og hversu góðar móttökur hann hefur fengið þar á bráðamóttökunni.

Ég get tekið undir með Ingva, hef sjálfur nokkrum sinnum komið þarna bæði í akjút málum sem aðstandandi og svo í sambærilegum málum og hann - nema hvað það var gallblaðran sem öskraði hjá mér.

Í skoðun læknis þá, þar sem hann spurði mig spjörunum úr - ég var í alveg gasalega smart átfitti, svona risavöxnum LSH nærbuxum og kósý slopp frá sama merki. Hvað um það, spurningarnar voru þessar klassísku, þar með; "Reikir þú?". Jú jú það gerði ég. "Aumingi" heyrðist þá í doksa, hann krotaði eitthvað á blaðið sitt áður en hann vatt sér í næstu spurningu.

Ég held ég hafi blóðroðnað, skömm mín var slík. Ekki eins og ég hafi ekki heyrt þetta eða svipað margoft - frá vinum, kunningjum og sjálfum mér. "Aumingi" afl orðsins þá og þarna var ótrúlega magnað.

Þennan dag misstu bæði R.J. Reynolds Tobacco Company og Ríkissjóður góða mjólkur kú.

Af gallblöðrunni er það að segja að hún fékk að kenna á þessu rugli í sér. Veinar ei meir.

Síðan eru liðin 2 ár og 16K.

Fór á vigtina í gær, hún sendi frá sér neyðarkall. Þetta varð til þess að vegslóðinn norðan við Rauðavatn fékk að kenna á því í kvöld - hann tók á sig þung spor. Hefðu mátt vera fleiri, Andri og Zorró tókum skokkið með mér og fundu vart fyrir mæði, á meðan að ég stóð á öndinni.

Á vigtinni stóð STÓRUM RAUÐUM stöfum 112.

Var hjá Kalla í Esju seinnipartinn í dag, átti þar leið framhjá stóru vigtinni - þetta er alvöru græja svona "industrial streingth" tölvudæmi, ræður sennilega við naut á fæti. Þar var fyrri mæling staðfest.

Persónulegt met hefur litið dagsins ljós, óvelkomið vissulega en ótvírætt met. Staðfest. Þetta er met sem ég ætla mér að tryggja að fái að standa um ókomna tíð.

Annars er ég aumingi.

12% hjóna voru Nethjón

Ég er að skrifa smá hugleiðingar er varða tæknistefnu okkar Íslendinga, við þá iðju hef ég rekist á fjölmargt athyglivert. Til dæmis þessa tölfræði á McKinsey Quarterly:

• 12% nýrra hjóna í BNA árið 2005 kynntust á Netinu.
• Meira en tveir milljarðar nota farsíma í dag.
• Við sendum meira en 9 trilljónir t-pósta á ári.
• Gerðar eru um milljarður leita á Google á degi hverjum (og er helmingur þeirra á ensku).

Nú er bara að vona að við gerum betur á árinu 2007.

 

Árið öll.

Aftaka sad man. Símamyndbandið af aftökunni.

Gæði þessa myndbrots sem tekið er á farsíma, eru döpur - það er tæknilegs eðlis. Enn daprara er innihaldið, háttalaga mannanna - það er mannlegs eðlis.

 

Ég er fjarri, víðsfjarri þessum atburðum, í engu sambandi við þann veruleika og tíðaranda sem ríkir þarna niður frá og því ekki mitt að dæma háttalag þessara manna eða athöfnina sem slíka.

 

Það er ódýrt að segja að þetta dæmi sig sjálft. Múgæsingur er öflugt fyrirbrigði - hef oft fundið það á eigin skyni. 

 

 

Myndir af aftöku Saddam teknar með síma

Sad man Saddam

 

Dauðadómur finnst mér réttur sem efsta stig dóms yfir ómennum. En ég veit ekki hvort ég sé fylgjandi fullnustu dómsins - næ ekki að klára þá hugsun.

 

Þegar ég horfi á bíómynd, eða les bók, þar sem ljóti kallinn er drepinn þá kemur svona "Yes! Hann átti það skilið" hugsun upp í hugann. Réttlætinu fullnægt - gleðin verður meiri í réttu hlutfalli við hversu kvikyndislegur ljóti kallinn var búinn að vera í aðdragandanum. Ætli þessi gleði sé ekki grunnhvöt grimmrar skepnu sem maðurinn er - má vera að hún teljist vera frumstæð, en hún er þarna.

 

Saddam Hussein var ógeðslega ljótur kall og hann átti það svo sannarlega skilið að vera líflátinn - en samt veit ég ekki hvað mér finnst um aftökuna. Í alvöru þá hef ég verið að rembast við það að komast að niðurstöðu frá því að ég sá fréttina á Sky í nótt.

 

Nú er ég ekkert að reyna að hugsa þetta út frá taktískum vinklum. Til dæmis; jú betra að láta kallinn lifa þannig að hann verði ekki gerður að píslarvotti og til þess að forðast þær róstur sem líklega munu fylgja í kjölfarið.  Í frétt Mbl.is er komið inn á þetta "Evrópusambandið fordæmdi í dag aftöku Saddams Husseins, fyrrum forseta Íraks, og sagði að hún gæti aukið á flokkadrætti í landinu." og þetta „Aftakan gæti einnig haft áhrif á framtíð Íraks, einkum vegna þess að framkvæmd réttarhaldanna yfir Saddam hefur sætt harðri gagnrýni".   

 

"Gæti haft áhrif...", dæmalaust rugl er þetta, auðvita mun hún hafa áhrif á framtíð landsins. En það að kvikyndið hefði verið látið lifa hefi líka haft áhrif á framtíð landsins - trúi ég. 

 

Og svo "... einkum vegna þess að framkvæmd réttarhaldanna ... sætti harðri gagnrýni", þvæla er þetta.  Réttarhöld yfir þessum manni hefðu undur engum kringumstæðum getað farið fram án gagnrýni, án ásakana um órétt. Aldrei.

 

Væntanlega skýrast "erfiðleikar" mínir, tilfinningalegur doði og getuleysi til þess að leiða þessa hugsun til enda með rökum, af fjarlægð minni við raunveruleika þessara atburða. Ég næ bara ekki að plögga mig inn í þetta rugl þarna niðurfrá.

 

Fulljóst er að sama gildir ekki um Sunní-músliman í Tikrit sem nú æðir um götur, skjótandi upp í loftið æsandi samferðamenn sína upp í hefnd, heilagt stríð. Hann er plöggaður. En trúið mér hann var og er ekkert á móti aftökum. Bara þessari aftöku, á þessum manni. Ljóta kallinum Sad man.

 

Sad man Saddam var heldur ekki á móti aftökum, aldeilis ekki. Hann og hans menn stunduðu þær stíft - án sektar fórnarlambsins, án raunverulegs dóms.

 

 Kill 'em all.

Evrópusambandið fordæmir aftöku Saddams

Ríkið í stranga megrun - það er málið.

Ég fæ reglulega t-póst frá The McKinsey Quarterly, sem er vefrit ráðgjafafyrirtækisins McKinsey & Company. Einatt rekst ég á athyglisverða punkta í þessum pósti, sjaldnast gefur maður sér þó tíma til þess að kynna sér hvað býr að baki, að sökkva sér í efnið.

 

En þegar tenging (bein eða óbein) er á milli þessara punkta og þess sem ég er þegar á kafi í, þá elti ég þá. Í dag kafaði ég svolítið á eftir þessu:

 

Change in Germany's population over the age of 75 from 2005 to 2015: 33%

Increase in tax burden needed to maintain current benefit levels for Germany's future generation: 90%

 

Og sömu tölur fyrir Japan:

 

Change in Japan's population over the age of 75 from 2005 to 2015: 36%

Change in Japan's population under the age of 5 from 2005 to 2015: -13%

Increase in tax burden needed to maintain current benefit levels for Japan's future generation: 175%

 

Horfurnar fyrir þessar tvær þjóðir virðast ekki góðar. Breyting á aldurssamsetningu samfélaga er að verða eða er orðið risavaxið viðfangsefni (vandamál). Á sama tíma og að við blasir sprenging í umsvifum í heilbrigðis- og ummönnunargeiranum þá er almenn krafa um að ríkið fari í alvöru megrun. "Small government" er málið í dag, hefur reyndar lengi verið, það átta bara ekki allir sig á þessu. Skrýtið sem það er!

 

Til að mynda vinna 30% Svía hjá opinberum aðilum (tvöfalt fleiri en í Þýskalandi) og framleiðni sænskra ríkisstarfsmanna er sú minnsta innan OECD (...hvað varð um draumamódelið). Það einfaldlega blasir við Svíum að fækka opinberum starfsmönum. Á sama tíma eldist sænska þjóðin hratt og þegar er bullandi atvinnuleysi. Hvernig ætla þeir að takast á við þessar breytingar?

 

Það er engin leið fyrir þjóðir heims að takast á við aldur- og heilbrigðisviðfangsefnið með "business as usual" nálgun!

 

BaU væri eitthvað á þá leið að hrúga upp steinsteypu, sérsniðinni en samt með fjölnota ívafi fyrir eldriborgara og sjúklinga og hrúga fólki inn í þessar hrúgur bæði til að "njóta" og til þess að vinna.  Til að mæta kostnaði eru skattar hækkaðir svona við og við, ja bara eins og þörf er á.

 

Ef einhverjir tækju nú upp á því að mótmæla aukinni skatttöku þá væri svar BaU pólitíkusana eitthvað á þessa leið; "vilt þú sjá þá sem byggðu upp þetta land, gerðu það að því sem það er, í sárri eymd hu? Nei ekki það, einmitt. Þetta fólk á skilið að við sjáum til þess að það eigi áhyggjulaust ævikvöld, er það ekki? Já þú ert sammála því, ha!". Það er nú líkast til.

 

Borga og brosa.

 

Snillingur sem ég, veit hver er undirstaðan að lausn þessa vanda.

 

Leiðin að aukinni framleiðni hjá opinberum starfsmönnum mun fyrst og fremst liggja í gegnum:

• úthýsingu verkefna

• aukna nýtingu upplýsingatækni

• stór aukið gegnsæi í stjórnsýslu (einföldun regluverks, opnari (eða jafnvel opin) stjórnsýsla, nýting upplýsingatækni)

• stór aukin sjálfsþjónusta (gegnsæi og upplýsingatækni)

 

Tímar stórra breytinga eru í nánd. Þeim þjóðum mun ganga best í framtíðinni sem tekst að skapa umhverfi þar sem þjóðin er nægilega örugg með sig, þannig að fólk berjist síður/minna á móti nauðsynlegum breytingum í samfélaginu.

Ég velti því fyrir mér hvernig við Íslendingar stöndum, hverjar eru horfurnar hér varðandi öldrun samfélagsins? Hversu mikið þarf að auka skattbyrði hér næstu 15 árinn ef við viljum hafa hlutina í svipuðu fari og í dag? Mér segir svo hugur að við séum í þokkalegum málum í samanburði við aðra.

 

Talandi um stjórnun breytinga - hvernig erum við Íslendingar í stakk búin til þess að takast á við þessar breytingar? Dæmin með Flugstoðir ohf. og Matís ohf. eru ekki góður vitnisburður.

Generalt flottur náungi...

Hefði ég verið spurður, humm... ég var spurður, hvern ég teldi að yrði fyrir valinu sem íþróttamaður ársins þá var svar mitt beint af augum; Eiður Smári. Vonaði þó að Birgir Leifur yrði fyrir valinu. Fannst að varla kæmu aðrir til greina (þröngt sjónarhorn - býst ég við).

Brosti í kampinn þegar Eiður kom inn annar - minn maður var þá með'a eftir allt. En sussum svei Guðjón Valur var'ða.

Vonbrigði já, stór nei.

Nei, einfaldlega vegna þess að Guðjón Valur er hrikalega flottur íþróttamaður. Sá handboltamaður sem mér finnst að jafnaði skemmtilegast að fylgjast með. Ég held líka að hann sé flottur náungi svona general. Hann er vel að valinu kominn.

Sá að einhverjir eru að benda á að eiginlega engir séu að horfa á handbolta í heiminum og þess vegna sé þetta val barasta argasta hneyksli.

Það er verið að velja íþróttamann ársins á Íslandi, ekki satt? Á Íslandi skipar handbolti sinn sess, ekki satt?

Til hamingju Guðjón Valur. Biggi koma svo á túrnum á næsta ári.

 

Guðjón Valur íþróttamaður ársins 2006

Flottar tölur!

Þetta er rosalega spennandi tölfræði! Ætli það sé hægt að fá svona virkan vefpart á desktoppinn sem sýnir talninguna læf?

Æi hvað ég óska þess heitt og innilega að þetta fólk geti farið að bera klæði á vopn sín og hætt þessu ands... rugli.

And they lived happely ever after.

Fleiri Palestínumenn og færri Ísraelar féllu á þessu ári en því síðasta

Vanhæfur Sigmundur Ernir ...

Fyrir tilviljun rakst ég á hugleiðingar Stefáns Einars guð- og siðfræðinema um vanhæfni Sigmundar Ernis Rúnarsson í svo kölluðu Byrgismáli. Hann er eitthvað að velta því fyrir sér hvort að einhver ótilgreindur meðlimur úr fjölskyldu SER hafi verið í meðferð í Byrginu. Þetta hafi víst verið "á sínum tíma". Niðurstaða hans er að ef svo hafi verið (sem hann innilega vonar að eigi ekki við rök að styðjast) þá sé SER "algjörlega vanhæfur til þess að fjalla um málefni Byrgisins" .

 

Ég var að velta því fyrir mér hvort það væri ekki eðlilegt að allir starfsmenn á öllum fréttastofum nær og fjær á skerinu geri tæmandi venslatré. Eðlilegt væri að nánustu vinir og absalút allir velgjörðamenn séu hafðir með á hríslunni. Með þessu móti ætti fólk að getað áttað sig á persónutengslahagsmunum fréttamanna og fylgiliðs.

 

Menn og konur vinni síðan í því að hengja við hvern einstakling í trénu lista yfir hvar viðkomandi hafi borið niður í samskiptum sínum við heilbrigðiskerfið, menntakerfið, dómskerfið, já barasta öll okkar kerfi. Þannig er hægt að fá flotta yfirsýn yfir kerfissamskiptahagsmunatengsl, sem oft eru afar varasöm. Á stundum jafnvel hættuleg óreyndum fréttamönnum. Þess eru víst ljót dæmi.

 

Nauðsynlegt er að hafa lista yfir helstu eigur alls þessa fólks. Enda alþekkt að ef menn eiga eitthvað þá myndast oft efnisleghagsmunatengsl. Slík tengsl eru afdráttalaust hættuleg, jafnvel reyndustu fréttasnápum eins og SER. Nær þessi hætta víst langt út fyrir raðir fréttamanna, hefur mér verið sagt.

 

Stefáni er nokkur vorkunn - vanhæfni á Íslandi er erfið umræða. Í fullri alvöru þá er þörf á því að við Íslendingar finnum okkar plan í þessum málum. Er ekki hugsanlegt að við þurfum að lifa við rýmri reglur en aðrar þjóðir í þessum efnum?

 

Stefán treysti sér ekki til þess "... að taka afstöðu til þeirra ásakana sem varpað hefur verið fram á hendur Guðmundi Jónssyni, ég tel að dómsstólar eigi að taka á ásökunum af þessu tæi ...", þetta er gott og blessað. 

 

Ég hins vegar treysti mér alveg til þess að taka afstöðu í málinu, en mín afstaða er ekki tekin með. Ástæðan; ég hef átt og á í "ástarsambandi" við Sigmund Erni, hefur þetta samband okkar staðið órofið í tæpa tvo áratugi. Það gerir mig augljóslega vanhæfann til þess að hafa skoðun á umfjöllun hans og hans fólks um nokkurn hlut.

 

Í ljósi þessara ástarhagsmunatengsla skulu öll orð mín hér að ofan dæmd dauð og ómerk. Til þess þarf enga dómstóla. Eða hvað?