Sleggjudómar

Hér eru menn of fljótir á sér, alltof fljótir. Ég veit ekki betur en það eigi eftir að telja úr kössum „okkar manna” í Liechtenstein. Nú ef ekki dugir að telja þar til þess að koma sæmilegu skikki á þessa stöðu, þá er nú ekki langt að skjótast til Lúx eða Sviss.

Svo gæti ég vel ímyndað mér að ef jafnframt yrði talið t.d. á Cayman og BVI þá værum við búin að loka þessu gati.

Mín tillaga er að fólk verði alveg pollróleg yfir þessu, enda þetta ekkert til að hafa áhyggjur af.

Hérna fyrir neðan er myndband sem sýnir dæmigert innihald eins af þessum kössum sem ég er að tala um - í þessu tilfelli er um stóran kassa að ræða. Mjög stóran.

Áfram veginn...

 

Útrás tekin að láni

Óþekktarangi svarar fyrir sig

Mér fannst skrýtið þegar ég fyrst sá frétt um þennan „litla bankamann” þeirra í Liechtenstein að  yfirvöld í Þýskalandi skyldu gefa út að þau hefðu í raun nálgast þessar upplýsingar með ólöglegum leiðum.

Svo les ég að Þýsk yfirvöld séu iðin við kolan; sýnist helst að runnið sé á þau kaupæði. Þetta las ég á Spiegel:

February 28, 2008

Police in the north German city of Bremen have been paying informants in drugs. The practice may have helped fight drug crime but was itself illegal -- six officers are now under investigation.

If you want information out of someone, then it makes sense to give them something they really want in return.

Lille bankamann hefur væntanlega langað í fullt af peningum „in return”. 

Og fengið.

Reyndar er það nú svo að þarna í Bremen eru menn óskaplega ósáttir við þetta og má búast við því að rannsóknarlögreglumennirnir sem stóðu að þessu verði flengdir. Harkalega.

Ókey það má ekki greiða fyrir dópupplýsingar með dópi, en peningar eru í góðu lagi? Eða hvað? Hvað finnst fólki; er í lagi að ná í upplýsingar með þessum hætti? Má greiða með peningum fyrir peningaupplýsingar? Er það kannski bara í lagi ef valdstjórnin á í hlut? Rýrnar gildi upplýsinga ekki við það að þeirra skuli aflað með „ólöglegum” hætti? En siðlausum? Má kannski bara „allt” þegar við erum að eltast við vonda liðið?

Sjálfur er ég á því að þetta sé í lagi þegar tilefni er til. Svo er bara eftir að skilgreina hvað er tilefni!

Vondi karlinn er jú alltaf vondi karlinn! 

Liechtensetin menn eru samt að gera fína hluti með því að snúa vörn í sókn; ég skil vel afstöðu þeirra. Þeir hafa hagsmuna að gæta, hafa gefið sig út fyrri að vara óþekktarangi þegar kemur að upplýsingagjöf banka. Það hefur gefið vel fyrir þá.

Fram að þessu, þá.

Leitað að bankaupplýsingaþjófi

Sjálfstæði þjóðar

Ég velti því fyrir mér þegar Kosovo lýsti yfir sjálfstæði sínu, fyrir 10 dögum eða svo hvað við ættum að gera í stöðunni. Komst ekki að niðurstöðu þá og er svo sem litlu nær í dag, hef ekki verið velt þessu máli fyrir mér frekar en ég gerði þá.

Hallast að því að mér finnst að okkar fólk þurfi að hugsa þetta í þaula. Ekki aðeins vegna þess að við erum að sækjast eftir sæti í Öryggisráðinu, heldur og frekar vegna þess að það er langt frá því að vera sjálfsagt mál að samþykkja það að hluti þjóðar ákveði „sisvona” að segja hasta la vista...

Nú hefur okkar fólk lokið sinni hugsun; þau voru svo heppin að finna sérstöðu í málinu, þannig að hvað sem við gerum í þessu máli á ekki að hafa áhrif á önnur mál - málið er sum sé ekki fordæmisgefandi? Er það víst? En hvað um það; niðurstaðan er að viðurkenna sjálfstæði Kosovo.

Hérna er það sem ég skrifaði um daginn: Kosovo og sagan af landinu bláa

Íslendingar ætla að viðurkenna sjálfstæði Kosovo

Var með þetta á heilanum

Eftir að ég hafði lesið þessa frétt um hanna Jennifer kom ákveðin mynd upp í hugann á mér og má segja að ég hafi verið með hana á heilanum. Dreif því í að finna þessa ákveðnu mynd sem tókst og sjá má hér að neðan. Ekki veit ég af hverju þessi mynd leitaði á mig, kannski að það sé fagur barmur Jennifer sem kallar fram þessi viðbrögð mín - ég minnist reyndar ekki að hafa séð hana Jennifer á Evuklæðunum - sem er synd.

En kannski er það - og hallast ég frekar að því - sagan á bakið þessa mynd; úr hverju þessar fögru ávölu línur eru myndaðar. 

Veist þú það eða vilt þú giska? Skjótu þá á mig línu (með ath.semdakerfinu). Vegleg verðlaun eru í boði.

Ekkert kynlíf í hálft ár

Fullir af illu einu ...

Fjármálageirinn þarf að kveða þessa bloggkynslóðarhagfræðinga í kútinn. Ég held því fram að þeir sem starfa hjá „virtum” fyrirtækjum og hafa það að atvinnu að greina markaði og eða að segja frá greiningum verði að huga betur að því sem þeir láta frá sér fara.

Það heitir að vanda sig.

Manni er farið að finnast eins og það sé einhverskonar sport hjá dönskum greiningaraðilum að segja af okkur (íslenskum fjármálamarkaði) illar sögur og það af illsku einni. Reyndar grunar mig að það sé frekar við danska fjölmiðlamenn að sakast en hagfræðingana. Dönskum blaðamönnum finnst þeim vafalaust eiga eitthvað sökótt við íslenska banka og sækja það stíft að fá fóður í enn eina „góða” vonda frétta af íslensku efnahagslífi.

En greiningarfólkinu er hins vegar laus tungan - eins og okkur bloggurum. Stundum.   

Hallgrímur Pétursson hafði ekki mikið álit á mönnum sem ekki kunnu að velja orð sín og stunda það að lasta aðra.

Oft má að máli þekkja
manninn, hver helst hann er,
sig mun fyrst sjálfan blekkja,
sá með lastmælgi fer.
Góður af geði hreinu
góðorður reynist víst.
Fullur af illu einu
illyrðin sparar síst.

Annar hef ég komið inná þetta nýlega, hér: Hagfræðingar á bloggstandard og hér: Axjón gegn danska bankamanninum

Nordea: Varað við Íslandi

Svínslegt

Hvað er hægt að segja um þetta, ja annað en að gera af málinu grín eins og þessi listamaður gerir hér:

Annars segir Kóraninn þetta um svín (þrjár mismunandi þýðingar):

002.173
YUSUFALI: He hath only forbidden you dead meat, and blood, and the flesh of swine, and that on which any other name hath been invoked besides that of Allah. But if one is forced by necessity, without wilful disobedience, nor transgressing due limits,- then is he guiltless. For Allah is Oft-forgiving Most Merciful.
PICKTHAL: He hath forbidden you only carrion, and blood, and swineflesh, and that which hath been immolated to (the name of) any other than Allah. But he who is driven by necessity, neither craving nor transgressing, it is no sin for him. Lo! Allah is Forgiving, Merciful.
SHAKIR: He has only forbidden you what dies of itself, and blood, and flesh of swine, and that over which any other (name) than (that of) Allah has been invoked; but whoever is driven to necessity, not desiring, nor exceeding the limit, no sin shall be upon him; surely Allah is Forgiving, Merciful. 

Sótt að gríslingum

Verðtrygging, bákn fólksins

Það er ánægjulegt að sjá að grein Illuga og Bjarna fellur í góðan jarðveg hjá stjórnmálamönnum.

Steingrímur J. Sigfússon segir í viðtali við Moggann eitthvað í þá veru að hann sé sammála en þó ekki - auðvita ekki - og að þetta sé nú seint í rass gripið, að hann hefði nú sagt þetta allt saman fyrir löngu. Gott ef ekki fyrir mögum árum. Svo kemst hann að því að greinin sé merki um innanbúðarátök í Sjálfstæðisflokknum. Jamm og já.

Guðni Ágústsson segir við Moggann að mynda eigi: „öflugt samstarf, nokkurs konar þjóðarsátt ríkisstjórnar, atvinnulífs og bankakerfisins um að fara yfir þá alvarlegu stöðu,” - er þá atvinnulífið orðið annað en bankakerfið; kannski tveir andstæðir pólar? Hvað með okkur fólkið í landinu, eigum við ekki að vera partur af þessari „þjóðarsátt”?

Guðni heldur áfram og segist ekki vera sammála Illuga og Bjarna: „að Íbúðalánasjóður eigi að verða kjötbiti og fóður í kjaftinn á bönkunum við þessar aðstæður”, en við einhverjar aðrar aðstæður kannski? Hann talar um þjóðarsátt með bönkunum en verður að muna að það er og verður krafa bankana að teikna Íbúðarlánasjóð upp á nýtt.

Guðjón A. Kristjánsson varar við því að menn lækki skatta á atvinnulífið frekar, hann veit sem er að við lifum í opnum heimi þar sem keppt er um fjármagn og fyrirtæki, hann vill gera okkur samkeppnishæfari en vill bara eitthvað hinkra og sjá til. Við megum ekki skjóta yfirstrikið - verða þá kannski of góð, það væri nú alveg svakalegt.

Ég tek sérstaklega eftir því að engin þeirra nefnir verðtryggingu á nafn. Ekki frekar en Illugi og Bjarni í grein sinni í gær. 

Hvernig stendur á því að stjórnmálamenn virðast forðast það að ræða þessa meinsemd íslensks fjármálakerfis, þessa meinseimd fjölskyldnanna í landinu?

Sennilega er ekkert jafn mikilvægt fyrir fólkið í landinu og fjármálakerfið eins og að afnema verðtryggingarkerfið.

Verðtrygging er bákn fólksins og fólið vill báknið burt.  

Annars skrifaði ég um grein Illuga og Bjarna í gær: Innan seilingar

Grein Bjarna og Illuga vel tekið

Break a leg...

Það lá við að manni langaði að brjóta á sér, tja í það minnsta annan fótinn eftir að hafa horft á þessa „auglýsingu” frá Össuri. En ekki ber á öðru að það sé nánast lúxus að ökklabrotna efir að þeir komu með þennan loftfyllta ökklasmokk á markaðinn. Þetta er ódýrt, veitir góðan stuðning, mög meðfærilegt, stillanlegt og sona, heldur góðum ill, hægt að taka af og setja á onn ðe flæ og svo eru læknar um allar trissur alveg ólmir í að fá að smella þessu á mann. Jamm jamm voða gaman.

En svo, þá fer maður að hugsa og svo hugsar maður aðeins meir og ah, tja, æji nei.

Nýjung leysir gifsið af hólmi

Obama Bollywood stæl

Nú hafa þeir sett Obama í Bollywood gleði, sem er auðvita

gargarinn gey

Mynd af Obama veldur uppnámi

Innan seilingar

Ég get tekið undir flest sjónarmið Bjarna Benediktssonar og Illuga Gunnarssonar sem þeir setja fram í grein sinni um stöðu íslenska fjármálamarkaðarins sem birt er á miðopnu Morgunblaðsins í morgun.

Sérstaklega er auðvelta að vera samferða þeim í hugmyndum er lúta að almennum skilyrðum fyrir rekstri fjármálafyrirtækja; það á að vera stöðugt viðfangsefni stjórnvalda að hlúa að öllum rekstri í landinu. Það er engin önnur leið til til þess að tryggja velferð og velmegun þjóðarinnar. Svo einfalt er það.

Hvað vanda bankana áhrærir þá er auðvelt er að taka undir megin niðurstöðu þeirra, en hana má m.a. finna í þessum orðum: „En fyrst og fremst eru það bankarnir sjálfir sem verða að sýna frumkvæði við að leysa þann vanda sem að þeim steðjar. Bankarnir hljóta nú að leita allra leiða til að ávinna sér traust markaðarins að nýju.”

Það er líka auðvelt að taka undir umvöndunar skilaboð þeirra til fjármálamarkaðarins, þó hefði ég viljað sjá þá kveða fastar að. Þeir segja að það sé „margt sem bendir til” að íslensk fjármálafyrirtæki hafi farið „helst til geyst” um gleðinnar dyr. Það er ekkert „margt” og ekkert „helst til”, það er flest ef ekki allt og alltof geyst var farið; það þarf ekkert ef í þessa umræðu.

Þegar rætt er um að styðja við bakið á fjármálageiranum þá verður það að vera skýlaus krafa að bankarnir og fjármálafyrirtæki almennt taki sig saman í andlitinu og fari að hegða sér eins og gert er í raunheimi okkar hinna, en ekki í þeim sjálfskapaða sýndarveruleika sem þeir hafa búið sér. Þeir verða að auka ráðdeild og raunsæi í rekstri.

Á sínum tíma reyndi núverandi seðlabankastjóri að veita viðnám þegar honum þótti sýnt að menn væru að opna dyrnar að þessu sýndarveruleika. Það viðnám var því miður ekki nægt.

Bankamenn geta og hafa bent á að íslenskir bankar eru með lægsta kostnaðarhlutfall evrópskra banka (sbr. þessa frétt á mbl.is) og því ekki hægt að tala um órásíu eða bruðl að þeirra hálfu. Er þá sú tilfinning sem virðist algeng, ef ekki algild, á meðal almennings röng að bankarnir séu að spreða seðlum í allar áttir í gáskafullu gjálífis bruni? Kannski á misskilningi byggð? Eru sögurnar af veislunum, gjöfunum, öllum ferðunum (fótbolta, golf, veiði, ráðstefnur, sýningar og allt á fyrstafarrými) og fréttirnar af ofurlaunum, kaupréttasamningum, starfslokasamningum og ráðningarbónusum allt saman vitleysa og ýkjusögur - eða er það kannski siður banka Evrópu að vinna svona? Og okkar menn bara góðir í samanburði! 

Hvort heldur sem er, þá felst í þessu glimrandi tækifæri; „low hanging fruit” er það kallað þegar menn geta bætt sig án verulegra áttaka. Kannski rétt að teygja sig. Krafa er um að þessi borðliggjandi tækifæri verði nýtt - svo er að sjá að nýkjörinn stjórnarformaður Glitnis sé þessu sammála, bæði byrjaði hann á að lækka laun stjórnar (sem mér fannst reyndar hálf-aumt) og í hádegisviðtali á Stöð2 áðan sagði hann að skorið yrði niður á sem flestum sviðum, aukið aðhald væri í forgangi. Forstjóri bankans tekur undir og helmingar laun sín, áður hafði stjórnarformaður FL Group viðurkennt að þar á bæ hefðu menn bruðlað. Svo um munar.

Tal og aðgerðir þessara manna benda til þess að tilfinning almennings hafi verið rétt - í þessu felst viðurkenning á að menn hafi verið á rangri leið. Nú er bara að sjá hvort að aðrir sem eru í svipaðri stöðu í fjármálageiranum fari ekki að fordæmi þeirra. Svari kalli.

Eftir því yrði tekið, víðar en á Íslandi. 

Annars koma þeir Bjarni og Illugi víða við í leit sinni að lausn þess vanda sem blasir við íslensku bönkunum og snerta á eftir eftirfarandi málum í það minnsta:

• Fjármálaeftirlitið - efla það
• Skortsölur og gnægðarkaup - setja lög/reglur um
• Sértryggð skuldabréf - flýta samþykki fyrirliggjandi lagafrumvarps
• Íbúðarlánasjóður - færa almenna starfsemi hans út á markaðinn
• Samráðsgrundvöllur - milli háttsetra embættismanna og fjármálamanna
• Rannsóknarmiðstöð í efnahags og fjármálafræðum
• Upplýsingaflæði - að bankar verði duglegri að segja sína sögu (sannasta)
• Samstarf á milli banka
• Seðlabanki, breyt hlutvert (fjármálakreppu vörn í stað verðbólgu aðhalds)
• Sparisjóðir, fá að gera pappíra sína veðtæka
• Seðlabanki, efla gjaldeyrisforða
• ESB - ótímabært

Ég get tekið undir flestar hugmyndir þeirra, en vara þó við að menn fari að eyða fjármunum í að efla báknið (Fjármálaeftirlitið, rannsóknarstöðin).

Skortsala; það fer hrollur um mig þegar ég sé eða heyri eitthvað sem tengist „flóknum fjármálavörum” - það er vegna þeirra sem við erum þar sem við erum í dag. Þannig að já í guðanna bænum klárum lög um þetta EFME (e. ASAP). 

Lög um sértryggingu skuldabréfa er gott mál - EFME'a þeim í gegnum þingið.

Ég vil sjá almenna starfsemi íbúðarlánasjóðs fara í annan farveg; fyrst þurfa þó bankarnir að sannfæra okkur um að þeim sé treystandi.   

Fatta ekki hverju á að ná fram með skipulögðu fundarhaldi háttsetra embættismanna og fjármálafólks.

Bankar verða auðvita bara sjálfir að taka sig á hvað varðar upplýsingagjöf - þeir ættu að hafa lært það núna að það er þeim fyrir bestu. Verða síðan auðvita að gæta sín á því að hafa helst ekki annað en gott að segja. Sannast sagna.

Samstarf banka - sjúr eins lengi og það er innan ramma laga og velsæmis? Já siðferði skiptir máli.

Breyta áherslum í hlutverki Seðlabankans (tímabundið), það er í lagi en þá verður líka að slökkva á verðtryggingu lána samhliða. Mér finnst verulega skorta á það að mínir menn, þingmenn Sjálfstæðisflokksins, skuli ekki einhenda sér í það brýna mál sem afnám verðtryggingar er. Ekkert gerði þessari þjóð jafngott og farsæl lausn á því máli.  

Varðandi aðgengi sparisjóðanna að lánsfé - verðum við ekki að koma einhverskonar lánshæfnismati á þá. Er ekki eðlilegra að gefa eitthvað eftir í matsferlinu frekar en að brjóta regluna sem gilda í dag.

Drögum úr ríkisútgjöldum (Báknið burt!) og setjum þá aura sem sparast m.a. í að auka gjaldeyrissvarasjóðinn.  

En það á ekkert að vera að fikta við að skoða aðild að ESB, ekki núna segja þeir; vegna þess að það myndi ekki skila okkur miklu fyrr en eftir svo og svo mörg ár! Sjá þeir fyrir sér að efling fjármálaeftirlits skili árangri til skamms tíma litið? En hvað með rannsóknarmiðstöðina,  samræðugrundvöllinn, nú eða breytingu á fyrirkomulagi íbúðarlánakerfisins? Ekki það að ég sé viss í afstöðu minni til aðildar að ESB, mér hefur fundist og finnst en skorta á almennilegu og aðgengilegu efni og umræðu um málið. Að þeir sem skilja gangverkið í þessu öllu nái að koma þeim skilningi frá sér á mannamáli. Þannig að fólk geti m.a. svarað spurningu á borð við hvað þýðir þetta fyrir mig? Í framhaldi er ég viss um að fólk ætti auðveldara með að móta sér skoðanir og síðar taka afstöðu. Þjóðin þarf að takast á við þessa spurningu eftir því er kallað, við tökum málið þá af dagskrá ef svo horfir við eða að við einhendum okkur í inngöngu.

„Lögmálið” um samstöðumáttur íslensku þjóðarinnar munn virka á ESB inngöngu eins og annað, ef við sem þjóð kjósum að fara þá leið er ég sannfærður um að hægt væri að klára það dæmi á met tíma.

Nú búum við líka svo vel að eiga mikið af einkar snjöllum bankamönnum sem geta hjálpað okkur með þetta. Eða eru þeir kannski ekkert svo snjallir, hafa þeir kannski bara verið að týna þá ávexti sem hafa hangið hvað lægst fram að þessu?

Var árangur þeirra kannski alla tíð innan seilingar?

Brýnt að grípa strax til aðgerða vegna bankanna